عفونت بیمارستانی
بیمارستان یک موسسه پزشکی است که با استفاده از امکانات تشخیصی ، درمانی ، بهداشتی ، آموزشی و تحقیقی به منظور بهبودی بیماران سرپایی و بستری به وجود می آید و بنا به تعریف وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی ، بیمارستان واحدی است که حداقل ۱۵ تخت با تجهیزات و خدمات عمومی لازم شامل دو بخش داخلی و خارجی همراه با گروه پزشکان متخصص می باشد .
عفونت بیمارستانی به عفونتی گفته می شود که پس از پذیرش بیمار در بیمارستان ( ۴۸ یا ۷۲ ساعت ) یا طی دوره ای مشخص ( ۱۰ تا ۳۰ روز ) پس از ترخیص بیمار رخ دهد و در زمان پذیرش بیمار وجود نداشته باشد ( ۲۵ تا ۵۰ درصد عفونت های زخم جراحی ، پس از ترخیص بیمار ظاهر می گردند ) و در دوره نهفتگی خود نیز نباید قرار داشته باشد . در صورتی که بدنبال اعمال جراحی ، در بدن بیماران جسم خارجی کار گذاشته شود ، عفونت بیمارستانی می تواند تا یک سال پس از اینگونه اعمال به وقوع بپیوندد . عفونت های بیمارستانی می توانند علاوه بر بیماران ، کارکنان و عیادت کنندگان را نیز مبتلا سازند .
هر یک از اعضای بدن انسان می تواند در بیمارسان دچار عفونت گردد ولی در بین انواع عفونت های بیمارستانی ، عفونت دستگاه ادراری ( ۴۲ درصد ) ، عفونت دستگاه تنفسی تحتانی یا پنومونی ( ۱۵ درصد تا ۲۰ درصد که در مطالعه دیگر به عدد ۱۱ درصد اشاره شده است ) ، عفونت ناشی از زخم جراحی ( ۲ درصد ) و عفونت دستگاه گردش خون ( ۱۰ تا ۱۵ درصد ) ، از اهمیت خاصی برخوردارند . طبق بررسی های انجام شده ، عفونت ادراری شایع ترین و پنومونی کشنده ترین عفونت های بیمارستانی محسوب می شوند گرچه در بعضی از مراکز عفونت های بیمارستانی دستگاه گردش خون علت اصلی مرگ بیماران می باشد .